SAVREMENI JEZIČKI PROBLEMI ARHITEKTONSKOG CRTEŽA I NjEGOVO SVOJSTVO DIJAGRAMA

Prikazano istraživanje se u domenu teorije i filozofije bavi savremenim jezičkim problemima arhitektonskog crteža i pitanjima koja se tiču njegovih komunikacijskih svojstava. Arhitektonski crtež pritom smatramo kompleksnim medijem koji raspolaže višestrukom komunikacijskom ulogom – između ideje i njene formulacije u radu arhitekte i između arhitekte i drugih aktera u procesima interpretacije, analize, arhiviranja i izgradnje. Ispitivanje sprovodimo uzimajući u obzir dijagram, ne kao zasebnu vrstu crteža već kao jedno od osnovnih svojstava arhitektonskog crteža koje prevazilazi razlike u promeni paradigme sa ručne izrade na digitalni crtež. Uzimajući u obzir istorijske perspektive, u odnosu na savremeni trenutak predlažemo aspekte analize koji kroz pitanja jezika i dijagrama postavljaju kontinuitet u mediju arhitektonskog crteža i motivišu teme etike i politike crtanja u arhitekturi. Filozofsko-teorijski korpus istraživanja zasniva se na razmatanjima linije (Derida), slike i crteža (Bart) i koncepta prevodljivosti (Benjamin, Bendžamin). Utemeljenja u savremenim arhitektonskim teorijama izgrađena su na tezama o aktuelnim ulogama arhitektonskog crteža, o problemima prevođenja (Evans) i različitim aspektima dijagrama (Vidler). Oslanjajući se na istorijske, interpretativne i komparativne analize ovaj rad predlaže studiju koja u prvi plan ističe procese prevodljivosti i rezultira u domenu višeznačnosti arhitektonskog crteža i njene manifestacije u performansama dijagrama kao strategije prevođenja.