English (United Kingdom)

https://curated-unify.zendy.io/wp-json/zendy-region/v1/featured_content/oa?rat=en

https://curated-unify.zendy.io/wp-json/zendy-region/v1/highlighted_journal/

Global: Zendy Plus annual

Presents the access of premium content as premium feature

Premium Content

Presents the keyphrase highlighting as premium feature

Keyphrase Highlighting

Presents the summarisation as premium feature

Summarisation

Insights

Presents the pdf analysis as premium feature

PDF Analysis

Presents the zaia usage as premium feature

ZAIA

Global: Zendy Plus monthly

Global: Zendy Tools annual

Global: Zendy Tools monthly

Global: Zendy Free Plan

Presentación A revista Hesperia cede xenerosamente o seu espazo neste volume para visibilizar unha parte da investigación lingüística actual sobre as linguas de signos das persoas xordas. As linguas de signos (ou linguas de sinais, como adoitan chamarse noutros países de Latinoamérica) incorporáronse á investigación lingüística hai relativamente pouco tempo: a obra de Tervoort (1953) nos Países Baixos e, sobre todo, debido á súa maior influencia, a de Stokoe (1960 [2005]) nos Estados Unidos de América, adoitan considerarse como o punto de partida dos estudos sobre o tema na lingüística contemporánea. Dende entón, unha variedade de linguas de signos, desde a usada nos Estados Unidos e no territorio de fala inglesa do Canadá (ASL = American Sign Language) e outras de Europa e doutras partes do mundo, foron descritas totalmente ou parcialmente (Engberg-Pedersen, 1993; Herrero Blanco, 2009; Johnston e Schembri, 2007; Leeson e Saeed, 2012; Liddell, 2003; Sutton-Spence e Woll, 1999), de xeito que non só hai investigación especializada, senón tamén traballos de difusión e introducións moi coidadas (Baker, Bogaerde, Pfau, e Schermer, 2016; Brentari, 2010; Pfau, Steinbach, e Woll, 2012). O peculiar das linguas de signos é que se transmiten a través dos xestos das mans, da cara e doutras partes do corpo e son percibidas a través da vista. Son, polo tanto, linguas de modalidade visuoxestual, mentres que as linguas faladas son audiovocais, é dicir, son percibidas polo oído e transmitidas mediante a voz. Ao usar xestos, prodúcense nun espazo tridimensional

Metodoloxía e Análise das linguas de signos: dos datos á teoría (e volta)