English (United Kingdom)

https://curated-unify.zendy.io/wp-json/zendy-region/v1/featured_content/oa?rat=en

https://curated-unify.zendy.io/wp-json/zendy-region/v1/highlighted_journal/

Global: Zendy Plus annual

Presents the access of premium content as premium feature

Premium Content

Presents the keyphrase highlighting as premium feature

Keyphrase Highlighting

Presents the summarisation as premium feature

Summarisation

Insights

Presents the pdf analysis as premium feature

PDF Analysis

Presents the zaia usage as premium feature

ZAIA

Global: Zendy Tools annual

Global: Zendy Free Plan

Global: Zendy Tools monthly

Global: Zendy Plus monthly

Does human sexual dimorphism influence fracture frequency, types and distribution? This study explores the hypothesis that the pattern of gender inequality in a community influences the frequency, patterns and distribution of fractures. As it is not possible to read gender relations from skeletons, it is - following several research results - assumed that the level of gender inequality is reflected in sexual dimorphism. Thus the study design consists in correlating a measure of sexual dimorphism with measures of frequencies, patterns and distribution of skeletal trauma between the two sexes. Nearly two hundreds individuals from two medieval Danish cemeteries have been examined (43 females/48 males from Jutland and 46 females/49 males from Funen). Sexual dimorphism was assessed by means of measurements on the pelvis and, in accordance with conventional wisdom, the level of sexual dimorphism was found to be lower in the Funen than in the Jutland sample. The fracture frequencies, patterns and distribution were estimated for the two skeletal samples. No significant difference between the fracture frequencies or types on the two sites was found, but the distribution of fractures between the sexes in Ribe was found to be significantly different. The study indicates a level of relationship between human sexual dimorphism, gender roles, and the distribution of fractures between the sexes. Studies of larger samples will help clarify this. W pracy poddano testowaniu hipotezę, że niejednakowy status obu płci w danej grupie ludzkiej odzwierciedla się w częstościach, rodzaju uszkodzeń i ich rozmieszczeniu na kościach mężczyzn i kobiet. Chociaż nie można orzekać o relacjach płci w społeczeństwie na podstawie materiałów szkieletowych, wyniki niektórych badań sugerują, że poziom nierówności płciowych znajduje odzwierciedlenie w dymorfizmie płciowym. W pracy postanowiono zbadać korelację między stopniem wyrażenia dymorfizmu płciowego a częstością i rodzajem przyżyciowych uszkodzeń na szkieletach. Zbadano szkielety około 200 osobników z dwóch średniowiecznych cmentarzysk duńskich (rys. 1 wyjaśnia sposób datowania materiałów z tych cmentarzysk) - 50 męskich i 50 żeńskich z Jutlandii i tyleż z Fionii. Oznaczenia płci wykonano na podstawie czaszek, miednic i kości szkieletu pozaczaszkowego. Za najpewniejsze uznano oznaczenia płci na miednicach. Wiek osobników określano na postawie wielu cech osteologicznych. Ponieważ dymorfizm płciowy stanowił główny problem pracy, osobniki z nieskostniałym chrząstkozrostem klinowo-potylicznym oraz takie u których linie nasadowe wskazywały na wiek poniżej 16 lat, zostały z opracowania wyłączone. Ostatecznie więc na materiał z Odense (Fionia) składało się 91 osobników (43 K i 48 M), a z Ribe (Jutlandia) 95 (46 K i 49 M); rozkłady wieku w tab. 1. Dymorfizm płciowy oceniano na podstawie pomiarów miednicy i - zgodnie z przewidywaniem - okazał się on większy w serii z Jutlandii niż z Fionii. Wszystkie szkielety z obu stanowisk zbadano pod względem śladów urazów powstałych przed lub w związku ze śmiercią, a dane wprowadzono do arkusza Excela, by poddać je dalszej analizie statystycznej (szczególne przypadki pokazano na rys. 2-4). Częstości urazów ich rodzaj i rozmieszczenie porównano między płciami w obu seriach szkieletowych (tab. 2). Wyniki ocen statystycznych nie wykazują istotnych różnic między stanowiskami, natomiast rozmieszczenie urazów u obu płci w serii z Ribe okazało się istotnie różne. Wyniki przedstawionego opracowania sugerują, że choć dymorfizm płciowy nie wpływa na częstość urazów oraz ich rodzaj, to różnicuje rozmieszczenie ich u mężczyzn i u kobiet. Problem ten wymaga dalszych badań.