Budownictwo mieszkaniowe w strefie podmiejskiej Wrocławia

Strefy podmiejskie dużych miast ulegają znacznym zmianom w zakresie gęstości i metod zagospodarowania przestrzennego. Metoda zagospodarowania rolniczych obszarów wiejskich wykorzystywana do dziś, której charakter jest jednolity na przestrzeni całego kraju, pod względem napływu ludności, dużego ruchu budowlanego, pojawiania się różnych inwestorów, nowych funkcji nierolniczych itd. zmienia obraz obszarów wiejskich, przeważnie na modłę miejską. W artykule skupiono się na analizie ruchu budowlanego w strefie podmiejskiej Wrocławia. Na obszarze tym ruch budowlany rozwija się najdynamiczniej (w okresie 2008‒2009 aż 44,4% wszystkich budynków mieszkalnych realizowanych na obszarach wiejskich województwa dolnośląskiego zostało wzniesionych i oddanych do użytku w 9 gminach bezpośrednio graniczących z Wrocławiem). Analiza ruchu budowlanego oraz zmian morfologii osiedli wywołanych tym procesem została poprzedzona analizą sytuacji demograficznej. Problem zarządzania mieszkaniowego nie może zostać poddany analizie bez odniesienia go do sytuacji demograficznej oraz procesów ją tworzących. Ruch budowlany jest ściśle powiązany z sytuacją demograficzną. Jest to szczególnie znaczące w przypadku województwa dolnośląskiego, gdzie bieżąca sytuacja demograficzna jest pokłosiem wielu historycznych, społecznych, ekonomicznych oraz politycznych zjawisk i procesów, nierzadko odmiennych od tych zachodzących na innych obszarach kraju.