English (United Kingdom)

https://curated-unify.zendy.io/wp-json/zendy-region/v1/featured_content/oa?rat=en

https://curated-unify.zendy.io/wp-json/zendy-region/v1/highlighted_journal/

Global: Zendy Tools annual

Presents the keyphrase highlighting as premium feature

Keyphrase Highlighting

Presents the summarisation as premium feature

Summarisation

Insights

Presents the pdf analysis as premium feature

PDF Analysis

Presents the zaia usage as premium feature

ZAIA

Global: Zendy Tools monthly

Global: Zendy Plus monthly

Presents the access of premium content as premium feature

Premium Content

Global: Zendy Plus annual

Global: Zendy Free Plan

Op 5 augustus 1796 decreteerde de Nationale Vergadering van de Bataafse Republiek (zonder te wachten op het gereedkomen van het Plan van Constitutie uit hetzelfde jaar) dat er geen 'heersende kerk' meer kon of zou worden geduld en dat alle wetgeving en beschikkingen daarmee samenhangend als vernietigd werden beschouwd. 1. Daarmee kwam formeel een einde aan een religieus systeem dat in ruim twee eeuwen was gegroeid. Onder het nieuwe regime mocht de maatschappelijke orde niet langer mede door godsdienstig verschil worden bepaald. Ook de nieuwe machthebbers achtten de godsdienst van fundamenteel belang voor de staat, maar het belijden daarvan was een zaak van de individuele burger geworden. De kerkgenootschappen schoven van de openbare naar de privé-sfeer. Het Plan van Constitutie, vaak nog al wijdlopig, weet dat in enkele artikelen kernachtig te formuleren: de religie is 'de eenige bron van eeuwig Heil' en de 'grondslag van Deugd, van goede Zeeden, en daar van onafscheidelijk Volks-geluk' (art. 704); de kerk wordt 'afgescheiden van den Staat, er zyn dus geene Burgerlijke voorof na-deelen aan de Belydenis van eenige Godsdienstige begrippen gehegt' (art. 706); alle kerkgenootschappen staan 'onder gelyke bescherming der Wet' (art. 707). En tenslotte, niet minder belangrijk: buiten de kerkgebouwen mag niemand verschijnen 'met eenige ordenkleederen van eenig Godsdienstig Genootschap' (art 710). Men wilde ook de zichtbaarheid van het verschil uitbannen. In de opeenvolgende Nederlandse constituties en grondwetten tot en met die van 1815 is het hoofdmoment uit deze artikelen gehandhaafd: het afwijzen van maatschappelijk onderscheid tussen de staatsburgers op grond van hun geloofsovertuiging en het daaruit voortvloeiende behoren tot een kerkgenootschap. Voor het uitgangspunt van de scheiding tussen kerk en staat geldt dat veel minder. De concrete scheiding tussen de kerkgenootschappen en de staat bleek in de praktijk wat meer problemen op te leveren. De staat deed niet graag afstand van de mogelijkheden tot beïnvloeding van de burgers die kerk en godsdienst boden. In 1801 werd de positie van de voormalige publieke kerk weer wat verstevigd, sinds 1809 werd het toezicht op de kerkgenootschappen toevertrouwd aan een departement van Eredienst.Tijdens de aanhechting bij Frankrijk (1810-1813) en de periode van het Verenigd Koninkrijk zou de overheidsbemoeienis er niet minder op worden. Hoewel herdenken sinds de negentiende eeuw erg populair is, hebben voorzover ik

Nederlandse katholieken in een overgangstijdperk. Omslag en terugslag in de jaren 1780-1830