English (United Kingdom)

https://curated-unify.zendy.io/wp-json/zendy-region/v1/featured_content/oa?rat=en

https://curated-unify.zendy.io/wp-json/zendy-region/v1/highlighted_journal/

Global: Zendy Tools annual

Presents the keyphrase highlighting as premium feature

Keyphrase Highlighting

Presents the summarisation as premium feature

Summarisation

Insights

Presents the pdf analysis as premium feature

PDF Analysis

Presents the zaia usage as premium feature

ZAIA

Global: Zendy Tools monthly

Global: Zendy Plus monthly

Presents the access of premium content as premium feature

Premium Content

Global: Zendy Plus annual

Global: Zendy Free Plan

De tijd is voorbij dat historici bij het bestuderen van de geschiedenis van Nederland ook de veranderingen op het gebied van de kunst daarbij betrokken. Werken als Het land van Rembrand van Busken Huet en Nederland's beschaving in de zeventiende eeuw van Huizinga worden niet meer geschreven . Bij de toeneming van de specialisering van het vak is deze dimensie verdwenen. Men meende dat daar het gebied van de kunsthistorici lag. Vanuit hün perspectief gezien is in de benaming van dat vak ook het woord geschiedenis opgenomen. Het kan dan worden uitgelegd als de bestudering van de ontwikkeling van het handwerk, van de veranderingen in stijl, voorstellingen, iconografie door de eeuwen heen en — niet te vergeten — van het vaststellen van de authenticiteit van het werk van kunstenaars. Daarnaast lijkt het overbodig nog te vermelden dat deze in een bepaalde tijd en omgeving leefden die invloed konden hebben op hetgeen zij voortbrachten. Zij waren mensen die in een historische constellatie te plaatsen zijn. Tn hoeverre hielden of houden kunsthistorici zich met dit aspect van hun vak bezig, dat ligt op een terrein waar zij de historici weer ontmoeten? In het algemeen gesproken hebben kunsthistorici veel gedaan om historische documentatie over kunstenaars bijeen te brengen. Men hoeft slechts de arbeid van Bredius na te slaan om daarvan overtuigd te raken . Het is echter de vraag of zij bij de interpretatie van werken, bij het onderzoek van beweegredenen waarom en in welke omgeving deze tot stand kwamen en bij het bekijken van het vraagstuk in hoeverre het leven van de kunstenaar door zijn eigen tijd beïnvloed werd, altijd werkelijk een historische benadering toepasten. Vijfenveertig jaar geleden kwam dit probleem zeer duidelijk aan de orde toen de Nijmeegse historicus J. D. M. Cornelissen zich aan de interpretatie van Rembrandts politieke allegorie De eendracht van het land waagde. Hij verweet de grote Rembrandtkenner F. Schmidt-Degener (directeur van het Rijksmuseum) zich teveel alleen op stijlkritisch onderzoek te verlaten en te vergeten dat historisch speurwerk, en niet alleen het lezen van handboeken, de achtergrond kon opleveren voor een interpretatie. Wij kunnen de vervolgens losbrandende polemiek hier niet volgen, noch ingaan op de vraag in hoeverre Cornelissen tot een betere interpretatie van het stuk kwam, maar willen slechts enkele zinnen van Schmidt-Degener weergeven, die het toenmalige standpunt van velen over de grootste Nederlandse schilder van de zeventiende eeuw vertolkte. Men moest volgens hem naar het schilderij kijken en

Kunsthistorici en de geschiedenis. Een verslag van enkele ontwikkelingen