English (United Kingdom)

https://curated-unify.zendy.io/wp-json/zendy-region/v1/featured_content/oa?rat=en

https://curated-unify.zendy.io/wp-json/zendy-region/v1/highlighted_journal/

Global: Zendy Tools annual

Presents the keyphrase highlighting as premium feature

Keyphrase Highlighting

Presents the summarisation as premium feature

Summarisation

Insights

Presents the pdf analysis as premium feature

PDF Analysis

Presents the zaia usage as premium feature

ZAIA

Global: Zendy Tools monthly

Global: Zendy Plus monthly

Presents the access of premium content as premium feature

Premium Content

Global: Zendy Plus annual

Global: Zendy Free Plan

Kwiryna Handke, definiując archaizm jako „element językowy, który utracił zdolności funkcjonalne i przejrzystość semantyczną, a w konsekwencji przeszedł do archiwum języka” (1997: 77), wyróżniła w „życiorysie” wyrazu następujące stadia: 1) „narodziny”; 2) okres adaptacyjny; 3) wchodzenie w obieg społeczny; 4) okres pełnej stabilizacji; 5) spadek żywotności, ograniczenie zakresu funkcjonowania; 6) okres obumierania, tj. schodzenie na peryferie języka; 7) „zgon”, czyli przechodzenie wyrazu z zasobu słownictwa aktywnego do zasobu słownictwa biernego (ibid.: 72). Z normatywnego punktu widzenia archaizm jest rozumiany dwojako. Powszechniejsze jest pojmowanie tego terminu jako każdego elementu językowego, który wyszedł z użycia (zwykle przed XIX w.) i nie jest już składnikiem współczesnego systemu językowego ani tym bardziej współczesnej normy językowej (NSPP: 1618). Mniej rozpowszechnione jest rozumienie archaizmu jako elementu dawnego systemu językowego występującego do dziś jako relikt (najczęściej wariant recesywny) w polszczyźnie, wchodzący w skład jej normy (ibid.: 1619) i funkcjonujący w języku na zasadzie wyjątku (por. stadium 6. w ujęciu K. Handke).

Archaizmy leksykalne w gwarach góralskich (na przykładzie wybranego słownictwa rodzinnego)